vrijdag, 130412, Soroa

Weet u het nog? We zijn noodgedwongen niet in Las Terrazas, maar in Soroa. En ter compensatie hebben we vanavond zowaar weer een gratis buffet. Dus dat kost ons uitsluitend een fles rode Cubaanse wijn, voor vier personen slechts vijf CUC per paar.
We kunnen (weer) niet douchen: geen water.
Om half negen trapt lokale gids Alberto de aftrap van een volgens hem zo'n drie uur durende wandeling, met enkele pitige klimmetjes, maar niet hoger dan 100 a 150 meter, voornamelijk over losse stenen en kiezels. Over die Alberto moet ik u toch even inlichten, lieve lezers. Hij lijkt geplukt uit de jaren zestig, met lang haar, cowboyhoed, baard, en alternatief gekleed. Hij verkondigt idealistische, yoga-achtige vage wijsheden, als: " You'll have to learn to get in balance with nature". Dat back-to-nature-idee verkondigde Rousseau al (1712-1778). Hij wil direct discussie uitlokken met uitspraken als: "We'll have to learn from the past but live in present. Don't look back in anger". Het verleden vergeten? En de uitbuiting door de Spanjaarden dan, de slavernij, de moorden door Desi Bouterse, werp ik tegen. Maar hij blijft onwrikbaar optimistisch, ziet een glanzende toekomst als we maar met z'n allen de handen ineen slaan, de schouders eronder etc. En zowaar, hij werkt aanstekelijk, vooral de vrouwen in onze groep smullen ervan, heffen de handen hoog en barsten in Hallelujah's uit. Een voert zelfs een drie minuten durende Tai Chi uit. "Search the balance. Feel the energy. Back to earth", scanderen de dames hem na.
Maar zonder gekheid, het is opnieuw een prima gids. Hij blijkt geschiedenis op de universiteit te hebben onderwezen en op een dag te kennen gegeven een switch te willen maken. En terzakekundig is hij beslist. En een natuurkenner. Met vogelgeluiden weet hij de tokororo nabij te lokken, de priatelis tuneris, de nationale vogel, driekleurig: rood, wit, blauw. Hij laat ons 'the tiny banana of Cuba' zien, en laat ons proeven van de bladeren van een hibiscusplant, waarvan je thee kunt trekken om astma te bestrijden. Petra is direct zeer geinteresseerd. Volgens Alberto wordt er door medici en in de farmacologie (noodgedwongen?) meer en meer gebruikgemaakt van geneeskrachtige natuurproducten.
We bezoeken een boerenfamilie, vierde-, vijfdegraads afstammelingen van slaven, die hun huis in de oorspronkelijke 19e-eeuwse staat hebben gelaten, drinken hun koffie en gemberthee en eten een zoete vrucht, die nog het meeste op zuurzak lijkt.

Na een (zelfbetaalde) sandwich (hier altijd kaas-ham, ham-kaas, kaas of ham), een duik in het zwembad en zowaar een klein douchestraaltje, staan we klaar voor de midagexcursie: het Orquideario, in 1943 gesticht door rechter Tomas Filippo Kamacho, 3 1/2 ha groot, bestemd voor z'n dochtertje Pilar, die echter te vroeg overleed om er volop van te kunnen genieten.
Onder leiding van alweer een voortreffelijk Engelse sprekende gids worden we door de prachtig onderhouden tuin geleid en bewonderen we o.a.: hibiscussen, Chines roos, blauwe regen, ananas bromelia, ballerinaschoene-orchidee,hertshoren, octopus-orchidee, chocolade-orchidee (ruikt echt naar chocola), magnolia, gember, visvaren, anthurium, ficus, camouflageboom, monsterfilandendron, johannesbroodboom, olifantvoetboom (bijna geen wortels), bromelia, drakenboom, augurk, garnalenplant, iris, kerstster, amarillys, papegaaienbloem, porseleinroosbloem, guanaboom (door indianen gebruikt om kano's van te maken).
En passant wijst ze op wat vogels, zoals de tokororo, groene specht en kolibri (hier 'zoem zoem' genoemd).