190412 Camaguey -> Santiago de Cuba
Door: Lucas
Blijf op de hoogte en volg Lucas en Petra
19 April 2012 | Cuba, Havana
(Gisteravond leuk gegeten in de beste eetgelegenheid van het stadje en genoten van de Spaanse dans- en muziekgroep. Zelf ook nog even flink de beentjes van de vloer gedaan. Tjonge, uit alle hoeken en gaten komt hier muziek.)
Om half negen brengen de bikedrivers ons naar het stadion, waar we op een aanpalend grasveldje een baseballwedstrijd gaan spelen tussen twee helften van onze groep, aangevuld met wat potige Cubanen. Ik ben een van de captains, dus begrijp dat er veel van me wordt verwacht. Ik bedenk om te beginnen een opzwepende yell, 1,2,3, Sa wa Sa wa Sa wa dee, zodat de teamspirit tot grote adrenalinehoogte stijgt. Na twee innings staan we 4-1 voor, maar daarna gaat het flink mis en lopen de anderen uit tot 8-4. Gelukkig weet een van onze Cubanen in de laatste, zesde, inning met een homerun en een vol veld een gelijkspel bij elkaar te slaan. Wat een lol. Tot m'n schande moet ik bekennen dat ik als captain flink afging: twee gemiste vangballen, een doorschieter en twee suikerschepjes die onmiddellijk gevangen werden. Nou ja, de meesten van ons hadden, net zoals ik, sinds het slagbal met rondjes van de lagere school, geen honkbalknuppel meer aangeraakt.
Aansluitend begint Alexis in de bus over sport, dat sinds de revolutie in Cuba een zaak van nationaal belang is. Vrijwel elke dag wordt op school aan sport gedaan en telkens wordt gekeken voor welke sport iemand het geschiktst is. Succes is niet uitgebleven. Ik weet zelf nog hoe Alberto Juantorena in Montreal (1976) als eerste atleet in de Olympische geschiedenis zowel de 400 als 800 meter won, en Javier Sotomayor in Barcelona (1992) Olympisch kampioen hoogspringen werd. Honkbal, judo, boksen, worstelen, volleybal, atletiek zijn de toppers, met ijsdansen scoort Cuba aanmerkelijk minder. Ook in voetbal zijn ze slecht.
Matches tusen USA en Cuba zijn altijd zeer beladen. Teams naar het buitenland sturen is altijd riskant: sporters wilen nogal eens blijven plakken.
Omdat we in onze rustplaats Bayamo het standbeeld en de tekst van de nationale hymne zullen zien, draait Alexis het volkslied: himno de Bayamo. Ook leert hij ons het woord van de dag: 'we are ready' = 'completo Camaguey'. Oorspronkelijk is dit ontstaan in de strijd: we zijn klaar om te vechten.
Ook vertelt hij nog wat over de media. Niet verwonderlijk staan die nog steeds onder staatscontrole, hoewel vroeger veel strakker dan nu. Kranten en tv zijn gecensureerd. Tv zendt vooral documentaires, gekleurd nieuws en culturele programa's uit. Verder zijn er flink wat Spaanstalige soaps en films te zien. De Cubaanse films krijgen langzamerhand eigen kleur en worden realistischer. Pionier was Tomas Alea, met z'n al eerder genoemde 'Fresa y Chocolate'. (1994). Ook zijn 'Guantanamera' (1996) is zeer de moeite waard. Verder zijn intessant 'Lista de esperance', 'Habana Blues', 'Viva Cuba' en 'ninety miles'.
We worden voor de lunch en een wandeling losgelaten in Bayama, voor de revolutionaire geschiedenis van het land een van de belangrijkste regio's. Eind 1956 voeren zo'n 80 revolutionairen op het kleine motorjacht Granma naar Cuba. De landing moest het signaal voor een opstand zijn, door de ondergrondse M 26-7 voorbereid. Net als in invasie van 1953 werd het een fiasco, en werden 60 rebellen gedood.
We zien de beroemde Iglesia de San Salvador. Het plein rondom de kerk is omgedoopt tot Plaza del Hymno Nacional, met een standbeld van de schepper van de hymne, Perucho Figueredo, die de tekst en melodie aan de verzamelde burgerij overdraagt. Ook zien we er een beeld van Carlos Manuel de Cespedes, een van de grote leiders in de onafhankelijkheidsoorlog. In 1868 gaf hij de slaven op zijn suikerrietplantage de vrijheid en ging vechten tegen de Spanjaarden, die hij in Bayamo versloeg. Aan het plein staat zijn museum.
Na een lange rit arriveren we in Santiago de Cuba. 's Avonds hebben we een reuze gezellige avond in de Casa de las Traditiones. Op de straten is het een drukte die te vergelijken is met onze Koninginnedagviering in Amsterdam. Omdat we al in de kleine uurtjes zitten als we weer bij ons hotel zijn, vieren we met een klein groepje en een fles likeur de verjaardag van Petra. Ja, ja, die meid is alweer 65!
Om half negen brengen de bikedrivers ons naar het stadion, waar we op een aanpalend grasveldje een baseballwedstrijd gaan spelen tussen twee helften van onze groep, aangevuld met wat potige Cubanen. Ik ben een van de captains, dus begrijp dat er veel van me wordt verwacht. Ik bedenk om te beginnen een opzwepende yell, 1,2,3, Sa wa Sa wa Sa wa dee, zodat de teamspirit tot grote adrenalinehoogte stijgt. Na twee innings staan we 4-1 voor, maar daarna gaat het flink mis en lopen de anderen uit tot 8-4. Gelukkig weet een van onze Cubanen in de laatste, zesde, inning met een homerun en een vol veld een gelijkspel bij elkaar te slaan. Wat een lol. Tot m'n schande moet ik bekennen dat ik als captain flink afging: twee gemiste vangballen, een doorschieter en twee suikerschepjes die onmiddellijk gevangen werden. Nou ja, de meesten van ons hadden, net zoals ik, sinds het slagbal met rondjes van de lagere school, geen honkbalknuppel meer aangeraakt.
Aansluitend begint Alexis in de bus over sport, dat sinds de revolutie in Cuba een zaak van nationaal belang is. Vrijwel elke dag wordt op school aan sport gedaan en telkens wordt gekeken voor welke sport iemand het geschiktst is. Succes is niet uitgebleven. Ik weet zelf nog hoe Alberto Juantorena in Montreal (1976) als eerste atleet in de Olympische geschiedenis zowel de 400 als 800 meter won, en Javier Sotomayor in Barcelona (1992) Olympisch kampioen hoogspringen werd. Honkbal, judo, boksen, worstelen, volleybal, atletiek zijn de toppers, met ijsdansen scoort Cuba aanmerkelijk minder. Ook in voetbal zijn ze slecht.
Matches tusen USA en Cuba zijn altijd zeer beladen. Teams naar het buitenland sturen is altijd riskant: sporters wilen nogal eens blijven plakken.
Omdat we in onze rustplaats Bayamo het standbeeld en de tekst van de nationale hymne zullen zien, draait Alexis het volkslied: himno de Bayamo. Ook leert hij ons het woord van de dag: 'we are ready' = 'completo Camaguey'. Oorspronkelijk is dit ontstaan in de strijd: we zijn klaar om te vechten.
Ook vertelt hij nog wat over de media. Niet verwonderlijk staan die nog steeds onder staatscontrole, hoewel vroeger veel strakker dan nu. Kranten en tv zijn gecensureerd. Tv zendt vooral documentaires, gekleurd nieuws en culturele programa's uit. Verder zijn er flink wat Spaanstalige soaps en films te zien. De Cubaanse films krijgen langzamerhand eigen kleur en worden realistischer. Pionier was Tomas Alea, met z'n al eerder genoemde 'Fresa y Chocolate'. (1994). Ook zijn 'Guantanamera' (1996) is zeer de moeite waard. Verder zijn intessant 'Lista de esperance', 'Habana Blues', 'Viva Cuba' en 'ninety miles'.
We worden voor de lunch en een wandeling losgelaten in Bayama, voor de revolutionaire geschiedenis van het land een van de belangrijkste regio's. Eind 1956 voeren zo'n 80 revolutionairen op het kleine motorjacht Granma naar Cuba. De landing moest het signaal voor een opstand zijn, door de ondergrondse M 26-7 voorbereid. Net als in invasie van 1953 werd het een fiasco, en werden 60 rebellen gedood.
We zien de beroemde Iglesia de San Salvador. Het plein rondom de kerk is omgedoopt tot Plaza del Hymno Nacional, met een standbeld van de schepper van de hymne, Perucho Figueredo, die de tekst en melodie aan de verzamelde burgerij overdraagt. Ook zien we er een beeld van Carlos Manuel de Cespedes, een van de grote leiders in de onafhankelijkheidsoorlog. In 1868 gaf hij de slaven op zijn suikerrietplantage de vrijheid en ging vechten tegen de Spanjaarden, die hij in Bayamo versloeg. Aan het plein staat zijn museum.
Na een lange rit arriveren we in Santiago de Cuba. 's Avonds hebben we een reuze gezellige avond in de Casa de las Traditiones. Op de straten is het een drukte die te vergelijken is met onze Koninginnedagviering in Amsterdam. Omdat we al in de kleine uurtjes zitten als we weer bij ons hotel zijn, vieren we met een klein groepje en een fles likeur de verjaardag van Petra. Ja, ja, die meid is alweer 65!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
