Donderdag 260412, Baracoa -> Holguin

Petra schrijft:

De laatste dag in Cuba..
Een lange busrit. We vertrokken om 9 uur uit Baracoa.
De eerste twee uur reden we over een erg slechte weg. Het regenseizoen is begonnen en dat is goed te merken.
Stromende regen en ondergelopen straten zijn het gevolg. Onderweg kwamen we langs Moa, een industriestad waar niet gefotografeerd mocht worden. Er is enorme luchtvervuiling rond de koperfabriek. Het kopersulfaat ligt onbeschermd opeslagen.In dit gebied worden mensen op kanker gecontroleerd. Er komt in dit gebied veel kanker voor.
Jammer dat er niet wordt geprobeerd om voldoende veiligheidsmaatregelen te nemen om dit juist zoveel mogelijk te voorkomen.
Om vier uur kwamen we aan bij ons hotel in Baracoa.Nog steeds regenachtig. Lucas is naar de massage en na het avondeten zetten we onze fantastische reisleidster Rixt in het zonnetje.

Lucas schrijft:

Ik zou de massage hooguit een zes geven: een zeven voor de hoofdmassage, een zes voor de rug, en voor de benen en voeten amper een vijf. De juffrouw vond ik niet meer dan een 'poedeltante', die hoofdzakelijk wat streelde en overdadig veel olie gebruikte. Ik kwam er als een pekelharing vandaan.
Nog even terug naar het begin van de busrit. Alexis draaide in verband met de streek die we doorrijden, een toepasselijk lied: Chan chan. Dat deed hij weer via zijn mobiel. Ook introduceerde hij het woord van de dag: 'fula', het Cubaanse woord voor 'cuc'. Het woord 'fula' betekent 'slecht'. Als voorbeeld gaf hij het zinnetje 'Het weer is vandaag fula'.
In aansluiting daarop hield hij een praatje over het weer in Cuba.
Zoals bekend kent Cuba maar twee seizoenen: het natte seizoen ( april - november) en het droge ( overige maanden). Dat we net op de grens zitten, nu eind april, en er al volop regen is, is dus goed te verklaren. Overigens is de vele regen van vandaag een uitzondering, meestal blijft het bij een paar uurtjes per dag. De regen brengt ook flinke afkoeling. En bedenk dat Cuba per jaar meer dan 300 zonnedagen kent.
In september en oktober zijn er soms orkanen, die gepaard gaan met enorme regenval, golven, schade en doden. Vorig jaar werd een record gebroken: de windkracht bedroeg meer dan 350 km/uur. Ook aardbevingen komen soms voor: Cuba ligt precies aan de rand van het 'Noord-Amerikaanse schild'.

Petra schreef het al: de reis is bijna afgelopen. Dat het thuisfront naakt, merken we beiden. Mijn mailbox is al weer aardig volgelopen met examenafspraken en correctiewerk, en Petra prakkizeert alweer over de organisatie van komende dagen: zaterdag nog Ton en Liesbeth ( die op ons huis hebben gepast), de komst die dag van hun dochter Joyce, echtgenoot en dochter ( ook terug van vakantie), zondag de komst van Pieter, Dylano en moeder, koninginnedag etc.

Ik sluit onze reis dus vandaag al af, tenzij er morgen nog iets wereldschokkends hier gebeurt (de val van het kabinet Rutte is eindelijk ook hier doorgedrongen). Ik vond het een zeer geslaagde reis, met een leuke groep, een prima Nederlandse en vooral lokale gids, in een boeiend land dat volop in ontwikkeling is, en met uiterst vriendelijke mensen.

Wat mij betreft:
Cuba, adios!