Woensdag 180412, Trinidad -> Camaguey

(Gisteravond weer een wervelende show van Afrikaanse Cubanen gezien. Wel wat al te spectaculair. Ik bedoel: glas eten, vuur spuwen, met scherpe messen over de tong snijden e.d. Weer helemaal voor niets noppes niente, inclusief alle drankjes die je maar wil. Ik ben nu zo'n beetje verslaafd aan Cuba libre, Petra houdt het meer bij pina colada. Overigens: Petra schreef gisteren wel, dat het weer prima met haar ging, maar dat is niet zo. Ik heb mijn zware verkoudheid aan haar overgedaan, en zij heeft nu al twee dagen nauwelijks een stem. Dat is natuurlijk niks voor haar. Bovendien erg vermoeiend.

We rijden landinwaarts door Valle de los Ingenios (vallei van suikermolens). De vlaktes zijn hier meestal volgeplant met suikerriet en er staat vaak vee op: vanouds de belangrijkste bronnen van inkomsten.
We stoppen bij de Torre Manaca Iznaga (45 meter hoog, 136 treden, 7 verdiepingen), een uitkijktoren die diende om de slaven op de immense plantage van de schatrijke familie Iznaga in de gaten te houden.
Op weg naar Camaguey geeft Alexis ons het Cubaanse equivalent voor 'muy bien' / 'very well', namelijk: 'in talla'. Daarna gaat hij over op het onderwerp van vandaag: de sociale klassen.
Belangrijk hierbij is weer een scheiding an te brengen tussen de periode voor en na Castro's revolutie. Zoals bekend waren Fidel en Che er heilig van overtuigd dat het ideaal van 'de nieuwe mens' op Cuba zou worden gerealiseerd: een onbaatzuchtige, gedisciplineerde en patriottistische mens. Grote inkomensverschillen werden uitgebannen en de socialistische wedijver (emulacion) werd ingevoerd.
Maar alle prachtige borden met revolutionaire slogans ten spijt, is het ideaal van 'de nieuwe mens' verder weg dan ooit. Door de aanhoudende schaarste en het gebrek dat mensen voelden om te werken (je verdient toch allemaal ongeveer even veel), is er een tweedeling in de samenleving ontstaan, die nog steeds toeneemt: rijken, kaderleden, die rondrijden in een Bentley tegenover armen die soms vijf uur aan de weg moeten staan om een lift te krijgen.
De overheid heeft overal een flinke vinger in de pap. Als iemand te rijk is, kan de overheid zomaar zijn bezittingen confisqueren. De overheid controleert alles, b.v. of iemand twee auto's heeft, wat wettelijk niet is toegestaan.
Is er racisme? Volgens Alexis nuawelijks, al is er verschil tusen steden en platteland. Maar iemand zal niet snel een relatie aangaan met een persoon die nog zwarter is. 'Going back', doet men nauwelijks. Ook is het zo dat heel donkeren nauwelijks te vinden zijn in de betere baantjes.
Hoe staat men ten opzichte van homoseksualiteit en travestie? Aanvankelijk werden homo's als criminelen beschouwd, decadent, gedegenereerd, en moesten ze in kampen worden heropgevoed. Halverwege de jaren 90 kwam er een kentering dankzij het grote succes van de film 'Fresa y Chocolate', en werd homoseksualiteit bespreekbaar. Een homohuwelijk is echter onmogelijk.

Na een sandwich hamburger halverwege arriveren we in de middag in Camaguey, de stad van de 'tinajones': terracotta kruiken in allerlei vormen en maten, die je nu vooral op binnenplaatsen ziet, half ingegraven in de grond, om regenwater op ge vangen. Na inchequen maken we van 3 tot 5 een citytour met citybikes, waarbij we soms even stoppen voor uitleg door een gids. Natuurlijk wil ondergetekende ook zelf een stukje fietsen, waarbij hij op levensgevaarlijke wijze door de nauwe steegjes sjeest en de oorspronkelijke driver enkele keren fors moet bijsturen. Ach, je bent jong en je wil wat.